โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทั้งสองเป็นมารดาและภริยาชอบด้วยกฎหมายของจ่าสิบตำรวจไชยยนต์ ปาริชัยยนต์ ผู้ตาย หลังจากผู้ตายถึงแก่กรรมจำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งว่า จำเลยเป็นบุตรของผู้ตายอันเกิดจากนางบุญยง ตันสุวรรณรัตน์ ซึ่งความจริงจำเลยมิใช่บุตรของผู้ตาย ในที่สุดศาลสั่งว่าจำเลยเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของผู้ตาย ทำให้โจทก์เสียสิทธิในการรับมรดก ขอให้ศาลเพิกถอนคำสั่งว่าจำเลยเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของผู้ตาย และมีคำสั่งว่าจำเลยมิใช่บุตรของผู้ตาย

จำเลยให้การว่า จำเลยเป็นบุตรของผู้ตาย คำสั่งศาลที่ให้จำเลยเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของผู้ตายไม่กระทบกระเทือนสิทธิในการเป็นทายาทของโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีก่อนศาลมีคำสั่งว่า จำเลยเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของจ่าสิบตำรวจไชยยนต์ผู้ตายนั้น ได้มีการพิสูจน์ข้อเท็จจริงถึงความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันระหว่างจำเลยกับผู้ตายมาแล้ว ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1555คำพิพากษาของศาลตามบทบัญญัติของกฎหมายมาตราดังกล่าวนี้มีผลทำให้ผู้ตายและจำเลยมีฐานะเป็นบิดาและบุตรชอบด้วยกฎหมายเท่านั้นทั้งฐานะมีผลนับแต่วันที่มีคำพิพากษาถึงที่สุดตามมาตรา 1557(3)ด้วย ส่วนการที่จำเลยเกิดสิทธิรับมรดกของผู้ตายย้อนหลังไปถึงวันที่ผู้ตายถึงแก่ความตายนั้น มิใช่เป็นผลอันเกิดจากคำพิพากษาหรือการกระทำของจำเลย หากแต่เกิดขึ้นจากบทบัญญัติของกฎหมายซึ่งได้บัญญัติไว้ในมาตรา 1558 ว่า "… ฯลฯ ถ้าศาลพิพากษาว่าเด็กเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของผู้ตาย เด็กนั้นมีสิทธิรับมรดกในฐานะทายาทโดยธรรม" ดังนั้น หากสิทธิในการรับมรดกของโจทก์ทั้งสองจะถูกระทบกระเทือนอย่างไรก็เกิดขึ้นจากผลของกฎหมายที่บัญญัติไว้เช่นนั้น หาได้มีผลมาจากคำพิพากษาในคดีก่อนไม่ ทั้งไม่มีบทกฎหมายสารบัญญัติใดให้สิทธิแก่โจทก์ทั้งสองในการฟ้องขอเพิกถอนคำพิพากษาว่าเด็กเป้นบุตรชอบด้วยกฎหมายดังเช่นกรณีอื่น ถือไม่ได้ว่าโจทก์ทั้งสองถูกจำเลยโต้แย้งสิทธิในการรับมรดกของผู้ตาย โจทก์ทั้งสองจึงไม่มีอำนาจฟ้อง

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา