โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 357

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา357 ลงโทษจำคุกและให้คืนของกลางแก่ผู้เสียหาย ข้อหาลักทรัพย์ให้ยก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ไม้ของกลางเป็นของผู้เสียหาย และไม้ดังกล่าวหายไป ผู้เสียหายไปพบว่าใช้ทำเป็นคอกหมูของจำเลยอยู่เมื่อผู้เสียหายไปพบว่าไม้ที่หายถูกนำไปใช้ทำคอกหมูของจำเลยจึงรออยู่จนจำเลยมาถึงและขอคืนจากจำเลย แต่จำเลยไม่ยอมคืนผู้เสียหายจึงให้นายสมหมายเฝ้าไว้แล้วไปแจ้งความ เมื่อนำตำรวจกลับมาพบว่าจำเลยรื้อคอกหมูและนำไม้ไปแล้วรวมทั้งไม้ของผู้เสียหายด้วย เห็นว่า ขณะที่กำลังมีปัญหาขัดแย้งกันอยู่ว่าไม้เป็นของใครจำเลยก็รีบรื้อคอกหมูและขนย้ายไม้ไป แม้จำเลยจะอ้างว่านางปราณีให้รื้อคอกหมูไปแต่ในวันเกิดเหตุนั้นจำเลยก็หาได้รื้อไม่ ครั้งเมื่อรู้ว่าผู้เสียหายไปแจ้งความจึงเพิ่งมารื้อและขนย้ายไปเสียเช่นนี้แสดงถึงข้อพิรุธของจำเลยทำให้น่าเชื่อว่าจำเลยรับไม้ดังกล่าวไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นไม้ที่ถูกลักมา การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานรับของโจร แต่ที่ศาลชั้นต้นลงโทษโดยให้จำคุกจำเลย2 ปี เห็นว่าหนักเกินไป เมื่อพิเคราะห์ถึงพฤติการณ์แห่งคดีแล้วเห็นว่ามิใช่เรื่องร้ายแรงนั้น และทรัพย์ของกลางก็มีราคาเล็กน้อยจึงเห็นสมควรแก้ไขโทษจำคุกให้น้อยลง ทั้งปรากฏว่าจำเลยอายุยังน้อยและไม่เคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน มีเหตุอันควรปรานีเพื่อให้โอกาสกลับตัวเป็นพลเมืองดีต่อไป จึงให้รอการลงโทษไว้ แต่ให้วางโทษปรับอีกสถานหนึ่ง

พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 357วรรคหนึ่ง ให้จำคุก 6 เดือน ปรับ 2,000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 2 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ไม่ชำระค่าปรับจัดการตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 ของกลางคืนผู้เสียหาย.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา