คดีนี้สืบเนื่องจากโจทก์เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาได้นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดรถยนต์บรรทุกเล็ก ยี่ห้อมาสด้า หมายเลขทะเบียน พ.บ.04244 เพื่อขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้ตามคำพิพากษา

ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า รถยนต์ดังกล่าวเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้อง ผู้ร้องตกลงจะขายให้จำเลย แต่จำเลยผิดสัญญาไม่ชำระเงินแก่ผู้ร้องหลายงวดติดกัน ผู้ร้องได้บอกเลิกสัญญา และกำลังติดตามเอารถยนต์คืน แต่ถูกยึดเสียก่อน ขณะนี้รถยนต์ราคา 30,000 บาท ขอให้ปล่อยรถยนต์ที่ยึด

โจทก์ให้การว่า รถยนต์เป็นของจำเลย จำเลยชำระราคาเสร็จสิ้นแล้ว ผู้ร้องไม่เคยบอกเลิกสัญญา หากจำเลยมีหนี้สินติดค้าง ผู้ร้องชอบที่จะเรียกร้องเอาจากจำเลยคำร้องของผู้ร้องเคลือบคลุม

ในระหว่างพิจารณา โจทก์ยื่นคำร้องขอสวมสิทธิของจำเลย โดยขอชำระหนี้ที่จำเลยค้างชำระแก่ผู้ร้อง 9,335 บาท ผู้ร้องยื่นคำคัดค้านขอให้ยกคำร้อง ศาลชั้นต้นสั่งว่าจะสั่งคำร้องพร้อมกับคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดคดี

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้ทำสัญญาซื้อขายรถคันพิพาทมีเงื่อนไขกับผู้ร้อง และชำระค่ารถยนต์ยังไม่เสร็จ กรรมสิทธิ์ยังไม่ตกเป็นของจำเลย โจทก์ไม่มีสิทธิยึดรถเพื่อนำออกขายทอดตลาด สำหรับคำร้องของโจทก์ที่ขอสวมสิทธิจำเลยนั้น ไม่เข้าเกณฑ์ตามมาตรา 229 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เมื่อผู้ร้องคัดค้านไม่ตกลงยินยอมด้วย โจทก์ก็ไม่อาจจะขอรับช่วงสิทธิของจำเลยได้ จึงมีคำสั่งให้ปล่อยรถยนต์คันพิพาท และยกคำร้องของโจทก์เสีย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เกี่ยวกับปัญหาข้อกฎหมายที่ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกามานั้นโจทก์คงฎีกาลอย ๆ ว่า โจทก์มีสิทธิจะสวมสิทธิจำเลยต่อผู้ร้องได้ตามกฎหมายเท่านั้น มิได้ยกข้อกฎหมายขึ้นกล่าวอ้างอิงไว้โดยชัดแจ้งในฎีกาว่า โจทก์มีสิทธิจะสวมสิทธิจำเลยต่อผู้ร้องได้ตามกฎหมายข้อใดประการใด จึงเป็นฎีกาที่ไม่ชัดแจ้ง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์ ให้คืนค่าธรรมเนียมชั้นฎีกาทั้งหมดแก่โจทก์ค่าทนายความชั้นฎีกาของผู้ร้องให้เป็นพับ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา