โจทก์ฟ้องว่า มีคนร้ายลักกระบือของนายเจ๊กไปจากคอก ๑ ตัว ต่อมาจับกระบือได้ที่บุตร์จำเลย โดยจำเลยเป็นคนร้ายลักไปหรือได้รับไว้จากโจรโดยรู้อยู่ว่าเป็นของได้มาจาการกระทำผิดกฎหมาย จึงขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังได้แต่เพียงว่ากระบือของเจ้า-ทรัพย์หายโดยถูกลักและตกอยู่ในความครอบครองของจำเลย นับว่าจำเลยได้รับของร้ายไว้ จำเลยจึงมีหน้าที่นำสืบว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเป็นของร้าย เมื่อจำเลยนำสืบไม่ได้ ก็ต้องมีความผิดตามมาตรา ๓๒๑

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์เป็นผู้กล่าวหาจำเลยว่าจำเลยทำผิดฐานรับของโจรตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๒๑ โจทก์ก็ต้องนำสืบ จึงพิพากษากลับยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาหน้าที่นำสืบในข้อที่ว่าจำเลยรับกระบือไว้ จำเลยจะรู้ว่าเป็นของร้ายซึ่งได้มาจากการกระทำผิดกฎหมายอันเป็นองค์แห่งความผิดฐานรับของโจรตามกฎหมายลักษรอาญามาตรา ๓๒๑ หรือไม่นั้น เห็นว่าเป็นหน้าที่โจทก์ผู้กล่าวหาจะต้องนำสืบให้สมก่อนแล้ว จำเลยจึงมีหน้าที่สืบแก้ว่าจำเลยไม่รู้ว่าเป็นของร้ายในภายหลังหาใช่จำเลยมีหน้าที่นำสืบแก้ว่าจำเลยไม่รู้ว่าเป็นของร้ายในภายหลังหาใช่จำเลยไม่รู้ว่าเป็นของร้ายในภายหลังหาใช่จำเลยมีหน้าที่นำสือแก้ตัวว่า ไม่รู้ก่อนดังความเห็นของศาลชั้นต้นไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา