โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่า โจทก์มีสิทธิครอบครองที่ดินพิพาท ห้ามจำเลยและบริวารเกี่ยวข้อง จำเลยทั้งสองขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิจารณาคดีไปฝ่ายเดียวแล้วพิพากษาว่าโจทก์มีสิทธิครอบครองที่ดินพิพาท ห้ามจำเลยและบริวารรบกวนสิทธิครอบครองของโจทก์

จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องขอให้พิจารณาใหม่ อ้างว่ามิได้จงใจขาดนัดพิจารณา จำเลยทั้งสองมอบให้ทนายมาศาล แต่ทนายป่วยกะทันหันและได้ให้เสมียนทนายมายื่นคำร้องขอเลื่อนคดี แต่เสมียนทนายไม่มาดำเนินการให้โดยไม่ทราบสาเหตุ

ศาลชั้นต้นสั่งว่า เหตุที่อ้างว่าขาดนัดเป็นความบกพร่องของฝ่ายจำเลยเอง แม้จะฟังได้ตามที่อ้างก็ไม่สมควรให้พิจารณาใหม่ยกคำร้อง

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยทั้งสองกล่าวเพียงว่า วันนัดสืบพยานโจทก์ทนายจำเลยทั้งสองไม่มาศาลเพราะป่วยกะทันหัน และให้เสมียนทนายมาขอเลื่อนคดี แต่เสมียนทนายไม่ดำเนินการยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีให้โดยไม่ทราบสาเหตุ (ซึ่งจำเลยจะได้นำเสมียนทนายนำสืบในชั้นพิจารณาต่อไป) ปรากฏตามสำนวนว่าจำเลยทั้งสองยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่หลังวันสืบพยานโจทก์ดังกล่าวถึง 3 เดือน จำเลยทั้งสองน่าจะทราบสาเหตุที่เสมียนทนายไม่ดำเนินการยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีให้แล้ว แต่จำเลยทั้งสองก็มิได้กล่าวไว้ในคำขอให้พิจารณาใหม่ถึงสาเหตุที่เสมียนทนายไม่ได้ดำเนินการยื่นคำร้องขอเลื่อนคดีให้นั้นว่าเป็นเพราะสาเหตุอย่างไร ทั้งที่การมิได้ร้องขอเลื่อนคดีเป็นสาระสำคัญประการหนึ่งแห่งการขาดนัดพิจารณา คำขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยทั้งสองจึงเป็นคำขอที่มิได้กล่าวโดยละเอียดชัดแจ้งซึ่งเหตุที่ได้ขาดนัดพิจารณา ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 วรรคสอง คดีไม่จำต้องวินิจฉัยปัญหาตามฎีกาของจำเลยทั้งสองว่ามีเหตุอันสมควรให้มีการพิจารณาใหม่หรือไม่

พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาเป็นพับ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา