โจทก์ฟ้องขอศาลบังคับให้จำเลยทั้งสองรื้อถอนบ้านและขับไล่จำเลยกับบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์

จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำเลยทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน เดิมที่ดินแปลงที่โจทก์ฟ้องเป็นของนายอำนวยและนางสมทรง พี่เขยและพี่สาวของจำเลยที่ 2 และให้จำเลยทั้งสองปลูกบ้านอยู่อาศัยในที่ดินทางตอนใต้เนื้อที่ประมาณ 1 ไร่ 2 งาน ต่อมาทั้งสองตกลงขายที่ดินแปลงดังกล่าวเฉพาะทางตอนเหนือให้แก่นายยวน นายช้อย ส่วนที่ดินทางตอนใต้เนื้อที่ประมาณ 1 ไร่ 2 งาน ซึ่งจำเลยทั้งสองปลูกบ้านอยู่อาศัยนั้น ตกลงเว้นไว้ไม่ขาย แต่ทั้งสองได้จดทะเบียนโอนที่ดินทั้งแปลงแก่นายยวน นายช้อยโดยตกลงให้นายยวน นายช้อย มีชื่อทางทะเบียนแทนเป็นเนื้อที่ 1 ไร่ 2 งาน ต่อมานายยวนถึงแก่กรรม นางเจียนรับมรดกที่ดินส่วนของนายยวน แล้วต่อมาโจทก์ซื้อที่ดินจากนางเจียนนายช้อยโดยทราบอยู่ว่าที่ดินทางตอนใต้พร้อมเรือนมิใช่ของนางเจียนนายช้อย โจทก์จึงไม่ใช่เจ้าของที่ดินทางตอนใต้เนื้อที่ 1 ไร่ 2 งานเศษ ไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยที่ 1 ขอให้ยกฟ้อง

จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า โจทก์มิใช่เจ้าของที่ดินทางตอนใต้ไม่มีอำนาจฟ้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า อุทธรณ์ของโจทก์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 วรรคสอง พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ปลูกบ้านให้จำเลยที่ 2 อยู่ในที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ของโจทก์โดยไม่มีอำนาจ ขอให้ขับไล่ จำเลยที่ 1 ให้การต่อสู้ว่าที่ดินแปลงที่โจทก์ฟ้อง เป็นของพี่เขยและพี่สาวจำเลยที่ 2 ให้จำเลยทั้งสองปลูกเรือนอยู่อาศัย มิใช่ที่ดินของโจทก์ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องดังนี้เป็นคดีฟ้องขับไล่ผู้ละเมิดออกจากอสังหาริมทรัพย์ อันเป็นคดีเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์มิใช่คดีฟ้องขับไล่ผู้เช่าหรือผู้อาศัยจึงไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 วรรคสอง

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ต่อไป.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา