คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันจัดให้มีการเล่นและเล่นบิลเลียดผิด พรบ การพะนัน กฎกระทรวงและเงื่อนไขในใบอนุญาต ขอให้ลงโทษจำเลยตาม พรบ การพะนัน ๒๔๗๘ ม. ๔,๖,๗,๑๐,๑๒, กฎกระทรวงมหาดไทย ๒๔๗๘ ฉะบับที่ ๓ กฎหมายอาญา มาตรา ๑๘,๔๒,๗๒,

ศาลจังหวัดลพบุรีพิพากษาลงโทษปรับจำเลยทุกคนแต่ปล่อยนายเบี้ยวจำเลย และให้ริบโต๊ะบิลเลียดเสีย

จำเลยบางคนอุทธรณ์และว่าไม่ควรริบโต๊ะบิลเลียดศาลอุทธรณ์เห็นว่า โรงบิลเลียดเป็นเคหะสถานที่สาธารณชนมีความชอบธรรมที่จะเข้าไปได้ตาม พรบ การพะนัน ๒๔๗๘ ยกเว้นไม่สันนิษฐานว่าผู้อยู่ในวงการเล่นเป็นผู้เล่นพะนันด้วย อนึ่ง จำเลยที่เข้าเล่นการพะนันบิลเลียดนี้แม้ผู้จัดให้เล่นมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็ยังไม่มีความผิด เพราะใบอนุญาตยังไม่ขาดอายุซ้ำยังแขวนลวงตาไว้ทำให้ จำเลยไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนเจ้าของโต๊ะจึงพิพากษาแก้ ศาลชั้นต้นเป็นปล่อยตัวจำเลยบางคนไปรวมทั้งจำเลยที่มิได้อุทธรณ์ด้วย เพราะเป็นเหตุในส่วนลักษณะคดี โต๊ะบิลเลียดคืนจำเลยไป

โจทก์ฎีกาต่อมาและขอให้ริบโต๊ะบิลเลียดด้วยศาลฎีกาพิพากษาตามศาลอุทธรณ์ส่วนข้อที่โจทก์ขอให้ริบโต๊ะบิลเลียดนั้น โจทก์ฏีกาไม่ได้เพราะศาลอุทธรณ์แก้ศาลชั้นต้นแต่เพียงเล็กน้อยจึงยกฎีกาโจทก์เสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา