โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจเล่นการพนันบิลเลียดอันเป็นการพนันประเภท ข. อันดับ 23 แห่งพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478พนันเอาทรัพย์สินกันโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าสำนักขอให้ลงโทษและริบของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับและริบของกลางบางส่วน

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ขอไม่ให้ริบของกลาง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้คืนของกลางแก่จำเลย

โจทก์ฎีกาว่า ความร้ายแรงแห่งการกระทำผิดของจำเลยมีมากควรริบของกลางทั้งหมด

ศาลฎีกาเห็นว่า

คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลยแต่เพียงคนละไม่เกินหนึ่งพันบาท และให้ริบของกลางบางส่วน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นให้คืนของกลางทั้งหมดแก่จำเลย การริบของกลางก็จัดเป็นโทษชนิดหนึ่งฉะนั้น คดีจึงเข้าอยู่ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ซึ่งห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริง

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา