คดีนี้ศาลจังหวัดสุรินทร์พิพากษาว่าจำเลยทั้ง ๒ ได้ลักโคของผู้เสียหายไป ๔ ตัว จึงลงโทษจำคุกจำเลยคนละ ๓ ปี ตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๖

จำเลยทั้ง ๒อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยนี้ได้ลักโคของผู้เสียหายไปเพียง ๒ ตัวเท่านั้น จึงพิพากษาแก้ ศาลชั้นต้นเป็นลงโทษจำคุกจำเลยคนละ ๑ ปี ตามกฎหมายมาตรา ๒๙๔

โจทก์ฎีกาต่อมาในข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นเห็นว่าศาลอุทธรณ์แก้ข้อเท็จจริงผิดจากข้อเท็จจริงที่ศาลเดิมฟังไว้ ทั้งแก้กำหนดโทษและบทลงโทษจำเลยด้วยเป็นการแก้ไขมาจึงรับฎีกาโจทก์ไว้

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังต้องกันมาว่า จำเลยทั้ง ๒ มีความผิดฐานลักทรัพย์ ผิดกันแต่ว่าลักโค ๔ ตัวหรือ ๒ ตัว ถ้าลัก ๔ ตัวความผิดก็เข้าตามมาตรา ๒๙๖ อันมีโทษหนักกว่า ลัก ๒ ตัวซึ่งเป็นผิดตามมาตรา ๒๙๔ ที่ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นนั้นเป็นการแก้ไขแต่เพียงเล็กน้อย โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๑๘ จึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย คงบังคับคดีไปตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา