โจทก์ฟ้องขอให้ ลงโทษตาม ม. ๒๕๖ กับขออย่ารวมกันขึ้นมาในสำนวนเดียวกัน

ทาง พิจารณาได้ความว่าก่อนจะเกิดทำร้ายกันขึ้นนี้ โจทก์ จำเลยต่างเถียงกันขึ้น จำเลยถีบ โจทก์ ๆ ฉวยไม่ตำน้ำพริกตี จำเลย ๆ เอาไม้ฟืนตี โจทก์ ๑ แผล แต่ไม่สาหัส ดังนี้

ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ว่า ยังไม่สมควรให้อย่าขาดกัน เพราะต่างฝ่ายต่างแรงเข้าหากัน ย่อมเปนธรรมดาอยู่เองที่จะได้รับบาดเจ็บบ้าง เมื่อพิเคราะห์ดูถึงฐานะของ โจทก์จำเลยแล้ว เห็นว่าการที่จำเลยทำไปนั้นยังไม่กว่าเหตุอนึ่งควรจะให้แยกฟ้องเรื่องนี้เปน ๒ สำนวน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา