โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 4

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีไม่มีมูลพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์มีว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายไม่ต้องห้ามอุทธรณ์หรือไม่ คดีนี้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยลงลายมือชื่อในสัญญากู้ยืมเงินเอกสารหมาย จ.1 ในฐานะผู้รับมอบอำนาจจากนางสาวอำมรหรืออมร ผู้กู้ยืมเงินจากโจทก์จริงคือนางสาวอำมรหรืออมร จำเลยมิได้เป็นหนี้โจทก์ตามสัญญากู้ยืมเงินเอกสารหมาย จ.1 ส่วนการที่จำเลยกู้ยืมเงินโจทก์ 30,000 บาท นั้น ไม่ได้มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อจำเลยจึงเป็นหนี้ที่ไม่สามารถบังคับได้ตามกฎหมาย การที่จำเลยสั่งจ่ายเช็คพิพาทให้โจทก์จึงมิใช่เป็นการสั่งจ่ายเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้ตามกฎหมาย คดีโจทก์ไม่มีมูลยกฟ้องโจทก์ โจทก์อุทธรณ์ว่า แม้จำเลยจะมิได้เป็นลูกหนี้ตามสัญญากู้ยืมเงินเอกสารหมาย จ.1 แต่หนี้ดังกล่าวเป็นหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้ กฎหมายมิได้บัญญัติว่าผู้ออกเช็คจะต้องเป็นลูกหนี้ เมื่อจำเลยยอมออกเช็คเพื่อชำระหนี้ดังกล่าวรวมทั้งหนี้ของจำเลย จึงเป็นการออกเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้ตามกฎหมาย ศาลฎีกาเห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นการอุทธรณ์ว่า เช็คที่ออกในลักษณะดังกล่าวผู้ออกเช็คมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 4 หรือไม่ ในการวินิจฉัยปัญหาอุทธรณ์ของโจทก์นี้จะต้องนำมาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าวมาปรับบทว่าเช็คที่ออกในลักษณะดังกล่าวเป็นการออกเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้หรือไม่ จึงเป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3 ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ไม่ชอบ

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 3 ให้พิพากษาภาค 3พิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา