โจทก์ฟ้องเรียกค่าจ้างแรงงานเปนเงิน ๗๑๖๓ บาท จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยชอบธรรมที่จะไล่ โจทก์ออกจากงานโดยไม่จำต้องเสียค่าสินไหมทดแทน เพราะโจทก์ไม่ปฏิบัติหน้าที่การงานให้เรียบร้อย

ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินว่าจำเลยไม่นำสืบถึงเหตุผลสมควรไล่โจทก์ออกจากงานได้ก่อนสิ้นระยะเวลาในสัญญานี้ จึงให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

ฎีกาตัดสินว่าศาลฎีกาจำต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงตามที่ศาลล่างวินิจฉัยและศาลล่างได้ชี้ขาดแล้วว่าการที่ จำเลยไล่ลูกจ้างออกไม่เปนการชอบธรรมตาม ม. ๕๘๓ โดยมีคำพยานในท้องสำนวนสนับสนุนตาม พรบ ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ ม. ๘ จึงยืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา