คดีได้ความว่าเดิมจำเลยยื่นเรื่องราวขออนุญาตทำโป๊ะ แต่ยังหาได้รับใบอนุญาตไม่ จำเลยได้ลงมือสร้างโป๊ะและจับปลาทันที โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ศก ๑๒๐ มาตรา ๑๘ และให้ริบอวน

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนแต่ไม่ริบอวน

ศาลฎีกาตัดสินว่าการปรับและการริบเท่าไรเพียงนั้นอยู่ในดุลพินิจของศาลที่จะกำหนดตามพฤตติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไปและเห็นว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๑๙ ด้วยฐานจับปลาในที่ไม่มีอำนาจ แต่เป็นกรรมและวาระเดียวกับการใช้เครื่องมือโดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา ๑๘ ต้องใช้มาตรา ๑๙ ที่หนักกว่า จึงแก้บทลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๙ กำหนดโทษจำเลยนั้นคงยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา