โจทก์ฟ้องและแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องว่าจำเลยที่ 1 ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้ตั้งโรงงานแปรรูปและค้าไม้แปรรูปใน พ.ศ. 2497 มีชื่อว่าโรงเลื่อยจักรสมผลวัฒนา จำเลยที่ 2 เป็นผู้จัดการโรงงานและการค้ารายนี้ ใบอนุญาตของจำเลยที่ 1 หมดอายุในวันที่ 31 ธ.ค.2497 ก่อนใบอนุญาตจะหมดอายุ จำเลยที่ 1 ได้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานเพื่อต่ออายุใบอนุญาตใน พ.ศ. 2498 ระหว่างรอการพิจารณาของเจ้าพนักงาน จำเลยได้รับอนุญาตให้ทำการแปรรูปไม้ชั่วคราวไม่เกิน 30 วัน นับแต่วันที่ 1 ม.ค. 98 ตั้งแต่วันที่ 1 ก.พ. 98 ถึงวันที่ 23 มี.ค. 98 เวลากลางวัน จำเลยสมคบกันทำการแปรรูปไม้ยางอันเป็นไม้หวงห้ามประเภท ก. จำนวน 58 ท่อนได้ไม้แปรรูป 99.60 ล.บ.ม.ราคา 49,800 บาท และสมคบกันมีไม้แปรรูปดังกล่าวไว้ในความครอบครองขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม พระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 48, 73, 74 (ฉบับที่ 3) 2494 มาตรา 17 กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 29 ปรับคนละ 500 บาท ไม้แปรรูปของกลางให้ริบ

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ตั้งโรงงานแปรรูปไม้และค้าไม้แปรรูปมาหลายปี ตามใบอนุญาตหมดอายุในวันสิ้นปี จำเลยขอต่ออายุใบอนุญาตก่อนใบอนุญาตหมดอายุทุกปี แต่เจ้าพนักงานออกใบอนุญาตให้ล่าช้าล่วงเลยวันสิ้นปีหลายเดือน การล่าช้าต่าง ๆ เกิดจากการปฏิบัติของเจ้าพนักงาน ไม่ใช่ความผิดของจำเลย ๆ ขอต่ออายุใบอนุญาตเต็มปี ก็ได้รับให้ต่ออายุใบอนุญาตเต็มปี การที่ใบอนุญาตลงวันเดือนที่ขออนุญาตเป็นเพียงวันที่ออกใบอนุญาต ฉะนั้นระหว่างที่รอใบอนุญาต จึงไม่เป็นความผิด พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา