จำเลยต้องหาว่ากระทำผิดพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลย ๑๖๐ บาท และริบของกลาง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนเว้นแต่ขอริบของกลาง เห็นว่าไม่ใช่ของใช้ในการกระทำผิด ให้คืนจำเลยไป

โจทก์ฎีกาว่า ศาลอุทธรณ์ไม่ริบของกลางยังไม่ชอบ

ศาลฎีกาเห็นว่าเรื่องจะควรริบของกลางหรือไม่นั้น ตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๔๙ ย่อมอยู่ในดุลยพินิจของศาลที่จะพิจารณาว่า จะควรริบหรือไม่ ในคดีเรื่องนี้ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตามศาลจังหวัดในข้อ ลงโทษจำเลยคงแก้แต่ในเรื่องคืนของกลางซึ่งเป็นแก้ไขในข้อดุลยพินิจ คดีจึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๒๐ โจทก์จะฎีกาไม่ได้พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์เสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา