โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 277, 319, 91

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 319 จำคุก 3 ปี คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายของจำเลยว่า การกระทำของจำเลยเป็นการพรากเด็กหญิงขนิษฐาพักนาค ไปเสียจากนางจันทร์สี โคกกระชาย ผู้ปกครองเพื่อการอนาจารหรือไม่ เห็นว่า คำว่า "พราก" ประมวลกฎหมายอาญาไม่ได้ให้คำจำกัดความไว้ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525ให้ความหมายว่าจากไป แยกออกจากกัน เอาออกจากกัน การที่เด็กหญิงขนิษฐาหลบหนีออกจากบ้านเพียงไปดูภาพยนต์ ซึ่งไม่ห่างไกลจากบ้านที่อยู่ เมื่อภาพยนต์ เลิกแล้วก็คงกลับบ้านหากไม่ถูกจำเลยพาไปอำนาจในการปกครองดูแลของนางจันทร์สีหาได้สิ้นสุดลงไม่ จำเลยพาเด็กหญิงขนิษฐาไปอยู่ที่อื่นหลายวันเช่นนี้ถือได้ว่า เป็นการแยกอันเป็นการพรากเด็กหญิงขนิษฐาออกจากนางจันทร์สีโดยปราศจากเหตุอันสมควรแล้ว และเมื่อระหว่างที่พาเด็กหญิงขนิษฐาไปพักในที่ต่าง ๆ จำเลยได้กระทำชำเราเด็กหญิงขนิษฐาหลายครั้ง ถือว่าเป็นการกระทำอนาจารด้วย แม้ขณะเกิดเหตุเด็กหญิงขนิษฐาอายุ 13 ปีแต่เด็กหญิงขนิษฐามีรูปร่างสมบูรณ์กว่าเด็กปกติทั่วไปตามสายตาของบุคคลภายนอกดูแล้วจะประมาณว่ามีอายุประมาณ 17 ปี 18 ปีจำเลยจึงสำคัญผิดเช่นนั้น จำเลยย่อมได้รับประโยชน์ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 62 วรรคแรก การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์ไปเพื่อการอนาจาร ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 319 ศาลอุทธรณ์ไม่ระบุวรรคและปรับบทเรื่องกระทำสำคัญผิดศาลฎีกาเห็นควรแก้ไขให้ถูกต้อง

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 319 วรรคแรก ประกอบด้วยมาตรา 62 วรรคแรก นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา