โจทก์จำเลยแล ป.เข้าหุ้นส่วนกัน แลได้รับประทานบัตร์ทำเหมืองแร่เนื้อที่ ๒๗๑ ไร่ จำเลยโอนขายประทานบัตร์ให้แก่ผู้อื่นไปเปนเงิน ๕๖๔๕๐ บาท โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยใช้เงินที่ขายได้ให้แก่โจทก์คนละ ๑๔๑๑๒ บาท ๕๐ สตางค์

ศาลแพ่งตัดสินยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าห้างหุ้นส่วนยังไม่เลิกจากกัน จึงตัดสินกลับให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินว่า คู่ความมีสิทธิฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมายเท่านั้น แลศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมาว่าห้างหุ้นส่วนรายนี้ยังมิได้เลิกจากกัน แต่กรรมการเห็นว่าที่ศาลอุทธรณ์ให้จำเลยใช้เงินโจทก์ทีเดียวตามส่วนของโจทก์นั้นยังมิชอบ เพราะตราบใดที่ห้างหุ้นส่วนยังมิได้เลิกแลชำระบัญชีแล้ว จำนวนเงินรายได้ทั้งปวงอันเกิดแต่ทรัพย์สินของห้างหุ้นส่วน ต้องนำมาเปนส่วนทรัพย์สินของห้างหุ้นส่วน แลรายจ่ายที่เกิดขึ้นโดยตรงเนื่องจากทรัพย์สินนั้น ก็ต้องคิดหักในบัญชีของห้างหุ้นส่วนตามสัญญาตั้งห้างหุ้นส่วนด้วย เพราะฉะนั้นจึงให้ยกฟ้องโจทก์แลคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในข้อที่ให้จำเลยใช้เงินเสีย แต่ไม่ตัดสิทธิของโจทก์ที่จะฟ้องใหม่ขอให้เลิกแลชำระบัญชีห้างหุ้นส่วน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา