คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๓๖ (๑) และพ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ร.ศ.๑๒๐ และ พ.ศ.๒๔๕๖ กับกฎเสนาบดีลงวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๕๖

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.๓๓๖ (๑) ส่วนข้อที่ลงโทษตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำให้ยกเสีย เพราะยังไม่มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.นี้ในจังหวัดน่าน

โจทก์อุทธรณ์ว่ามีกฎเสนาบดีลงวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๖ ระบุให้ใช้ในท้องที่ทุกแห่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาว่าถึงแม้มิได้มีประกาศให้ใช้พ.ร.บ.นี้ในจังหวัดน่านก็ดี ก็มีประกาศให้ใช้ในมณฑลพายัพ ซึ่งหมายรวมทั้งจังหวัดน่านด้วย

ศาลฎีกาตัดสินว่า ข้อนี้โจทก์มิได้ยกอ้างอิงในชั้นอุทธรณ์ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๒๒๕ - ๑๙๕ จะยกขึ้นมาโต้เถียงในชั้นฎีกามิได้ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา