คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 647/2523
พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522 ม. 97
คำว่าพระราชบัญญัตินี้ (ตามมาตรา97) ย่อมมีความหมายว่าหมายถึงพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ ก่อนคดีนี้จำเลยเคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุดฐานมีและเสพยาเสพติดให้โทษโดยไม่รับอนุญาตและต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้อีกในเวลา 5 ปี นับแต่วันพ้นโทษการเพิ่มโทษจึงต้องเพิ่มอีกกึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลังตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522. ซึ่งแม้จะได้ยกเลิกพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฉบับก่อน ๆ แล้วก็ตาม
เฮโรอีนหรือเกลือของเฮโรอีนตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 4ทวิแห่งพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2465 เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 ส่วนมาตรา 76 ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522 นั้นใช้กับยาเสพติดให้โทษในประเภท 5
โจทก์ฟ้อง จำเลยรับสารภาพฟังได้ว่า จำเลยมีเฮโรอีนไฮโดรคลอไรด์โดยผิดกฎหมาย และก่อนนี้จำเลยเคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุด ลงโทษจำคุก1 ปี ฐานมีและเสพยาเสพติด ภายใน 5 ปีนับแต่วันพ้นโทษ จำเลยมากระทำความผิดอีก
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 7, 15, 67, 102, 103 จำคุก 1 ปีเพิ่มโทษหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 92 จำคุก 1 ปี4 เดือน ลดโทษตามมาตรา 78 กึ่งหนึ่งคงจำคุก 8 เดือน ของกลางริบ
โจทก์อุทธรณ์ขอให้เพิ่มโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษมาตรา 97
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 26, 76 จำคุก 1 ปี เพิ่มโทษตามมาตรา 97กึ่งหนึ่งจำคุก 1 ปี 6 เดือน จำเลยรับสารภาพลดโทษกึ่งหนึ่ง คงจำคุก 9 เดือนนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์และจำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาขึ้นมาสารสำคัญว่า คำว่าพระราชบัญญัตินี้ย่อมหมายความถึงพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 เท่านั้นหาได้รวมถึงพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฉบับอื่น ๆ ที่ถูกยกเลิกไปแล้วด้วยไม่ จึงเพิ่มโทษจำเลยกึ่งหนึ่งไม่ได้นั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่า คำว่าพระราชบัญญัตินี้ย่อมมีความหมายอยู่ในตัวว่าหมายถึงพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ ซึ่งก่อนคดีนี้ปรากฏว่าจำเลยเคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุด ฐานมีและเสพยาเสพติดให้โทษโดยไม่รับอนุญาตตามคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลจังหวัดเชียงราย ตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 471/2520และต่อมาจำเลยได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้อีกในเวลา 5 ปีนับแต่วันพ้นโทษ การเพิ่มโทษจึงต้องเพิ่มอีกกึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลังตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 ซึ่งแม้จะได้ยกเลิกพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษฉบับก่อน ๆ แล้วก็ตาม ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชอบด้วยความเห็นของศาลฎีกาแล้ว
ที่โจทก์ฎีกาว่า ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 76 นั้นไม่ชอบเพราะเฮโรอีนไฮโดรคลอไรด์เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 หาใช่ประเภท 5 ดั่งข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ไม่นั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่าพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 103(1) บัญญัติไว้ว่า เฮโรอีนหรือเกลือของเฮโรอีนตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 4 ทวิ แห่งพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2465 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ 4)พ.ศ.2504 เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 ส่วนมาตรา 76 ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 นั้นใช้กับยาเสพติดให้โทษในประเภท 5 การที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2522 มาตรา 76 จึงไม่ชอบ
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2522 มาตรา 15, 67 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - พนักงานอัยการจังหวัดพะเยา จำเลย - นายสว่าง ช่างคำ
ชื่อองค์คณะ ปรีชา สุมาวงศ์ กุศล บุญยืน สุวรรณพ กองวารี
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
