โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามร่วมกันลักทรัพย์ของผู้เสียหายไปโดยทุจริต หรือมิฉะนั้นร่วมกันรับของโจร ซึ่งทรัพย์ของผู้เสียหายที่ถูกคนร้ายลักไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(1)(3)(8), 336 ทวิ, 357, 83, 33 ริบของกลาง

จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335(1)(3)(8) วรรคสาม, 336 ทวิ, 83จำคุกคนละ 7 ปี 6 เดือน ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 78 คงจำคุกคนละ 5 ปี ริบไขควง 3 อัน ของกลาง คำขออื่นให้ยก

จำเลยทั้งสามอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335(1)(3)(8) วรรคสาม, 83 จำคุกคนละ5 ปี ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุกคนละ 3 ปี 4 เดือน นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยที่ 3 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 336 ทวิเป็นบทบัญญัติถึงเหตุที่จะทำให้ผู้กระทำความผิดตามมาตรา 335ต้องระวางโทษหนักกว่าที่บัญญัติไว้ในมาตรานั้น ๆ กึ่งหนึ่งหาใช่เป็นความผิดอีกบทหนึ่งต่างหากไม่ ที่ศาลอุทธรณ์แก้ไขคำพิพากษาโดยมิได้ใช้อัตราโทษตามที่มาตรา 336 ทวิ กำหนดไว้แต่คงพิพากษาว่า จำเลยที่ 3 มีความผิดตามมาตรา 335 (1)(3)(8)ตามที่ศาลชั้นต้นยกขึ้นปรับและใช้อัตราโทษตามมาตรา 365 วรรคสามลงโทษจำเลย จึงเป็นการแก้ไขเล็กน้อยและให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี จำเลยที่ 3 จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่งศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า พยานหลักฐานโจทก์เชื่อได้ว่าจำเลยที่ 3 ร่วมกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 เข้าไปลักทรัพย์ในบ้านผู้เสียหายในเวลากลางคืน ต่อมาถูกเจ้าพนักงานตำรวจจับพร้อมของกลาง จำเลยที่ 3 ฎีกาว่า คืนเกิดเหตุจำเลยที่ 3 ขับรถจักรยานยนต์ไปพบจำเลยที่ 1 และที่ 2 ที่บ้านและร่วมดื่มสุรากันจำเลยที่ 3 ขอตัวกลับ จำเลยที่ 1 และที่ 2 จึงได้ฝากหัวจักรไปด้วย โดยช่วยค่าน้ำมันรถแก่จำเลยที่ 3 โดยจำเลยที่ 3 ไม่ทราบถึงการกระทำผิดของจำเลยที่ 1 และที่ 2 มาก่อน เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกาของจำเลยที่ 3

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา