โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสี่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 84,86, 87, 90, 91, 326, 328 ศาลชั้นต้นตรวจคำฟ้องแล้วให้ยกฟ้องโจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "คดีมีปัญหาจะต้องวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ว่าการกระทำของจำเลยทั้งสี่ตามที่โจทก์บรรยายฟ้องจะเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทหรือไม่ พิเคราะห์แล้ว ตามคำฟ้องโจทก์ในตอนแรกเป็นกรณีที่โจทก์อ้างว่า จำเลยทั้งสี่นำคดีมาฟ้องโจทก์ต่อศาลเป็นคดีล้มละลายซึ่งเป็นความเท็จ อันเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์นั้นเห็นว่า การที่จำเลยทั้งสี่ฟ้องโจทก์ต่อศาลให้เป็นบุคคลล้มละลายโดยบรรยายมาในคำฟ้องว่าโจทก์เป็นคนมีหนี้สินล้นพ้นตัว ซึ่งจำเลยมีความจำเป็นต้องกล่าวมาในคำฟ้องเพื่อให้โจทก์เข้าใจข้อหาโดยชัดเจนถือได้ว่าเป็นข้อความในกระบวนพิจารณาคดีในศาลของคู่ความเพื่อประโยชน์แก่คดีของตน จึงไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 331 สำหรับคำฟ้องในตอนหลังที่ว่าจำเลยทั้งสี่นำข้อความเกี่ยวกับการฟ้องคดีดังกล่าวไปลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์โดยมีรายละเอียดว่าฟ้องโจทก์เป็นบุคคลล้มละลายเพราะเป็นหนี้ 3.5 ล้านบาท แต่ไม่ยอมชดใช้และมีพฤติการณ์เป็นบุคคลมีหนี้สินล้นพ้นตัวด้วย ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่ออ่านดูข้อความตามที่ลงในหนังสือพิมพ์ทั้งหมดแล้ว ข้อความที่โจทก์กล่าวหาว่าจำเลยทั้งสี่นำไปลงในหนังสือพิมพ์เป็นข้อความที่ตรงกับที่จำเลยทั้งสี่ฟ้องโจทก์มิได้มีข้อความอื่นนอกเหนือไปจากนั้น อันจะส่อให้เห็นเจตนาไม่สุจริตของจำเลยทั้งสี่ การที่หนังสือพิมพ์เสนอข้อความดังกล่าวจึงเป็นการรายงานข่าวเรื่องที่โจทก์ถูกฟ้องต่อศาลเป็นคดีล้มละลาย ถือได้ว่าจำเลยทั้งสี่ได้แจ้งข่าวด้วยความเป็นธรรมเรื่องการดำเนินการอันเปิดเผยในศาล จำเลยทั้งสี่ย่อมได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 329(4)แห่งประมวลกฎหมายอาญา ไม่มีความผิดฐานหมิ่นประมาท"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา