โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 33 และริบของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ แต่อ้างว่ากระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบเพราะเป็นโรคจิต

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ลงโทษจำคุกตลอดชีวิต ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาว่า จำเลยกระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้สึกผิดชอบเพราะเป็นโรคจิตหรือไม่ เห็นว่าแพทย์หญิงดวงตา ไกรภัสสร์พงษ์ เบิกความว่า อาการของจำเลยมีอาการหูแว่ว สอบถามไม่พูด แต่แสดงอาการฉุนเฉียว แยกตัวอยู่ตามลำพัง หลังจากตรวจแล้วพบแนวคิดผิดปกติ หลังจากรับตัวจำเลยได้ 1 วัน ได้เริ่มสอบถามจำเลย จำเลยพูดคำตอบคำอย่างรู้เรื่อง อาการที่ตรวจพบเชื่อว่าเป็นมานานไม่น้อยกว่า1 ปี ปัญหาว่าอาการทางจิตดังกล่าวนี้ในขณะกระทำความผิดจะไม่สามารถรู้สึกผิดชอบหรือไม่สามารถบังคับตนเองได้เพราะเป็นโรคจิตหรือไม่ ปรากฏว่า จำเลยเป็นคนจากที่อื่นมาอยู่ในหมู่บ้านที่เกิดเหตุหลายปีแล้ว นางประจวบ วัดยิ่งซึ่งขายของอยู่เยื้องอู่ซ่อมรถเบิกความว่า ไม่เห็นจำเลยมีอาการผิดปกติแต่อย่างไร เห็นจำเลยดื่มสุราบ้าง แต่จำเลยไม่เคยอาละวาด นายสุนทรบิดาผู้ตายเบิกความว่ารู้จักกับจำเลย จำเลยเป็นคนดื่มสุราแต่ไม่มีอาการผิดปกติ และไม่เคยพบว่าจำเลยมีอาการผิดปกติทางจิต และขณะเกิดเหตุนายศุภกิจซึ่งถูกจำเลยไล่ฟันเบิกความว่า วันนั้นจำเลยเจาะจงใช้มีดฟันเป็นบางคน มีเด็กนักเรียนเป็นจำนวนมากจำเลยก็ไม่ได้ใช้มีดฟันแต่เจาะจงฟันเฉพาะผู้ตายซึ่งเป็นบุตรนายโข่ง มีบุคคลอื่นอีกหลายคน แต่จำเลยเจาะจงฟันเฉพาะนายชาติกับพยานและผู้ตาย ขณะที่เด็กนักเรียนสองคนขี่รถจักรยานผ่านหน้าอู่ซ่อมรถ จำเลยพูดว่า "อ้าว นี่ ลูกไอ้โข่ง นี่หว่า" แล้วจึงใช้มีดฟันผู้ตาย จำเลยไล่ฟันพยานไปรอบรถ จำเลยพูดว่า "จีนมึงออกมาเถอะ กูไม่ฟันมึงหรอก"จำเลยไม่มีอาการของคนเสียสติ ยังจำสิ่งต่าง ๆ ได้แม่นยำเห็นว่า จำเลยมีอาการปกติ หากเป็นโรคจิตมาไม่น้อยกว่า 1 ปีดังความเห็นของแพทย์ย่อมจะต้องแสดงอาการให้ปรากฏขึ้นบ้างทั้งไม่เคยเข้ารับการรักษาหรือตรวจอาการทางจิตกับแพทย์มาก่อน ก่อนเกิดเหตุแม้ดื่มสุราก็ไม่มีอาการผิดปกติ ขณะเกิดเหตุก็สามารถจดจำบุคคลได้และเรียกชื่อได้ถูกต้องและเลือกทำร้ายเฉพาะบุคคล ไม่ทำร้ายบุคคลทั่วไปซึ่งอยู่ในที่เกิดเหตุจำนวนมาก มิใช่การกระทำที่เกิดจากอาการทางจิตจำเลยให้การรับต่อพนักงานสอบสวนว่าทำไปเพราะประสาทหลอนเนื่องจากเมาสุราประกอบกับมึนเมากัญชาด้วย ซึ่งขณะให้การจำเลยมีอาการเป็นปกติแล้วโดยให้การว่า รายละเอียดของเรื่องนี้จะแถลงต่อศาลในชั้นพิจารณา การกระทำความผิดด้วยความมึนเมาเพราะเสพสุราหรือสิ่งมึนเมาอย่างอื่นของจำเลยจะยกขึ้นเป็นข้อแก้ตัวว่าไม่สามารถรู้สึกผิดชอบหรือไม่สามารถบังคับตนเองได้นั้นไม่ได้ เพราะจำเลยเสพสุราและกัญชาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้มึนเมา

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา