ได้ความว่า ล.จำเลยได้รับปรึกษาหารือกับ จ.จำเลยและพวกถึงเรื่องการจะปล้นทรัพย์ ม. และ จ.ได้อาศัยพักที่บ้าน ล.ๆ แนะนำให้ จ.กับพวกเข้าปล้นในเวลากลางวัน ทั้งในวันเกิดเหตุ ล.ก็ได้จัดหาอาหารเลี้ยงดูพวก จ. และใช้อุบายให้ผู้อยู่ใกล้เคียงบ้านเจ้าทรัพย์ไปเสียให้พ้นที่เกิดเหตุ และตนเองก็หลีกเลี่ยงไปด้วย เพื่อให้ความสดวกแก่พวก จ. ที่จะเข้าปล้นทรัพย์ ม.ดังนี้ ปัญหามีว่า ล.จำเลยจะมีผิดฐานเปนผู้สมรู้ในการปล้นรายนี้ด้วยหรือไม่

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ว่า ล. จำเลยเปนผู้อุดหนุนช่วยหาช่องโอกาศอันเปนการอุปการะให้ จ.จำเลยกับพวกปล้นทรัพย์รายนี้ ล.จำเลยมีผิดตาม ม.๓๐๑ วางเกณฑ์โทษ ๑๒ ปี ลดตาม ม.๖๕ เสีย ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๘ ปี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา