คดีนี้ ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยปลูกต้นลำภูลงไปในลำน้ำเจ้าพระยาให้ปรับ ๔ บาท ตาม ม. ๓๓๖ ข้อ ๒

ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้ปรับแลรื้อถินต้นลำภูด้วย

จำเลยฎีกาว่า เขตร์ลำน้ำไม่แน่ชัดว่าห่างตลิ่งเพียงใด แลตรงที่จำเลยปลูกต้นไม้นั้นอยู่ในความปกครองของ จำเลย

ศาลฎีกาตัดสินว่าจำเลยปลูกต้นลำภูห่างจากตลิ่ง ๑๕ วา ยาวตามลำน้ำ ๒ เส้น แลที่ตรงนั้นเปนชายเลนน้ำขึ้นท่วมถึงเพราะฉะนั้นที่ชายเลนยังอยู่ในเขตร์ลำน้ำซึ่งเปนทางหลวงให้ประชาชนอาสัยไปมาข้อที่ จำเลยต่อสู้ว่าปลูกเพื่อป้องกันที่ดินของ จำเลยนั้น จึงพิพากษายืนตาม ศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา