อุทธรณ์คำสั้งของเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ในคดีล้มละลายแดงที่ ๓๔/๒๔๖๙ ของศาลแพ่ง โจทก์

เดิมศาลต่างประเทศตัดสินให้ ล. เจ้าของห้างไทยสโตร์แลห้างชินขึ้นฮะล้มละลายเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ให้โจทก์เฉลี่ยทรัพย์ได้ตามขอ ต่อมาศาลแพ่งตัดสินให้ห้างไทยสโตแลห้างซินชิ้นฮะล้มละลายอีก เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์จึงประกาศว่าคำพิพากษาฉะบับแรกให้ ล. ล้มละลายฉะเภาะตัว ถ้าผู้ใดเปนเจ้าหนี้ห้างทั้ง ๒ ให้ยื่นใบพิศูจน์หนี้ใหม่ โจทก์จึงยื่นตั๋วสัญญา ๒ ฉะบับซึ่งได้พิศูจน์ไว้แล้วในคดีเดิม แต่เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์สั่งยกคำร้องเสียโดยถือว่า ( ๑ ) ตั๋วปรากฏขัดว่า ล. เปนผู้กู้ไม่ได้บอกว่าเปนตัวแทนของห้าง ( ๒ ) การกู้ยืมไม่มีหนังสือแต่งตั้ง ใช้ไม่ได้ตามประมวลแพ่ง ม. ๗๙๘

ฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์รับพิศูจน์หนี้ของ โจทก์โดยฟังว่า ( ๑ ) ในตั๋วสัญญา ถ. ลงนามว่าเปนหุ้นส่วนผู้จัดการห้างแลได้ใช้ตราประทับอยู่ด้วยเพราะฉะนั้น ล. ไม่ได้กู้ไปสำหรับส่วนตัว ( ๒ ) ผู้จัดการกู้หนี้เพื่อประโยชน์ในการค้าขายของห้าง กฎหมายไม่บังคับเด็ดขาดว่าจำต้องทำเปนหนังสือเปนแต่ว่าการกู้หนี้ไม่มีเอกสารห้ามไม่ให้พิศูจน์เท่านั้น เพราะฉะนั้นการตั้งตัวแทนเพื่อทำการกู้ จึงไม่จำเปนต้องตั้งโดยหนังสือ ตาม ม. ๗๙๘

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา