คดีได้ความว่า ส. จำเลยได้ใบขอทำคำตราสินต่อเจ้าพนักวานทะเบียนที่ดินว่าใบไต่สวนหาย ซึ่ง ส. จำเลยรู้อยู่แล้วว่าเปนความเท็จ แลให้ ท. ซึ่งเปนบุตร์เขยลงชื่อเปนพะยานดังนี้ โจทก์จึงขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๑๘ - ๒๒๖

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยทั้ง ๒ มีผิดฐานเปนตัวการแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานด้วยกัน จึงให้จำคุกจำเลยคนละ ๖ เดือน ส่วน ส. เปนชรามีอายุถึง ๖๘ ปี แลยังไม่เคยกระทำความผิดมาแต่ก่อน จึงให้รอการลงอาญาไว้

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ท.จำเลยเพียงแต่ลงชื่อเปนพะยานในการที่ ส. ทำคำตราสินต่อเจ้าพนักงานว่าใบไต่สวนหายเท่านั้น แล โจทก์สืบไม่ได้ว่า ท. รู้ว่าเปนความเท็จ จึงให้ยกฟ้อง โจทก์ในส่วนที่กล่าวหา ท. เสียนอกนั้นยืนตามศาลเดิม

ฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยกฎีกา โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา