โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ขายฝากที่พิพาทไว้กับโจทก์แล้วไม่ไถ่ถอนภายในกำหนดจนที่พิพาทหลุดเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์ แล้วไม่ยอมรื้อถอนบ้านเรือนออกไปจากที่พิพาท ขอให้ศาลพิพากษาขับไล่และให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย

จำเลยให้การว่าไม่เคยขายฝากที่พิพาทไว้กับโจทก์ แต่เคยลงชื่อในใบมอบอำนาจให้นางละมูลนำไปจัดการแบ่งแยกที่พิพาท นางละมูลสมคบกับโจทก์กรอกข้อความในใบมอบอำนาจขายฝากที่พิพาทไว้กับโจทก์ การขายฝากไม่ผูกพันจำเลย โจทก์ไม่เสียหาย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า คดีฟังไม่ได้ว่าโจทก์ใช้สิทธิโดยไม่สุจริตสัญญาขายฝากมีผลตามกฎหมาย จำเลยไม่ออกหลังจากพ้นกำหนดเวลาไถ่ถอนเป็นละเมิด พิพากษาขับไล่และให้จำเลยร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 1 ได้ลงชื่อในใบมอบอำนาจ นางละมูลได้นำใบมอบอำนาจนั้นไปกรอกข้อความขายฝากที่พิพาทไว้กับโจทก์ ที่โจทก์รับซื้อฝากไว้เนื่องจากนางละมูลและสามีเป็นลูกหนี้โจทก์ จึงฟังได้ว่าโจทก์รับซื้อที่พิพาทไว้โดยสุจริต สำหรับราคาขายฝากกับราคาไถ่ถอนเท่ากันนั้นมิใช่สิ่งซึ่งแสดงถึงความไม่บริสุทธิของโจทก์ แม้จะมีการกรอกข้อความในใบมอบอำนาจในภายหลัง การที่จำเลยลงชื่อในใบมอบอำนาจโดยมิได้กรอกข้อความเพื่อให้ผู้อื่นทำการแทนนั้นถือว่าเป็นการกระทำที่ทำให้บุคคลภายนอกหลงเชื่อ จำเลยจึงต้องรับผิดต่อโจทก์ซึ่งเป็นบุคคลภายนอก ผู้รับซื้อฝากโดยสุจริตตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 821, 822

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา