โจทก์ฟ้องว่า นายวิศิษฐ์ผู้ซึ่งโจทก์ให้ไปดำรงตำแหน่งรักษาการแทนผู้จัดการธนาคารโจทก์ สาขาทุ่งสง ได้ปฏิบัติหน้าที่โดยปราศจากอำนาจและประมาทเลินเล่อให้บุคคลต่าง ๆ รวม 3 คนเบิกเงินเกินบัญชีโดยมิได้ทำสัญญาไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ทำให้โจทก์เสียหาย เป็นเงินทั้งสิ้น 916,214.68 บาท ต่อมานายวิศิษฐ์ยอมรับผิดต่อโจทก์ แต่ได้ถึงแก่กรรมไป จึงขอให้บังคับจำเลยทั้งสองซึ่งเป็นผู้จัดการมรดกของนายวิศิษฐ์ชดใช้เงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ย

จำเลยที่ 2 ยื่นคำให้การภายในกำหนด แต่ต่อมาโจทก์ได้ถอนฟ้องไป

จำเลยที่ 1 ยื่นคำให้การเกินกำหนด ศาลสั่งไม่รับคำให้การ และนัดสืบพยานโจทก์ ต่อมาจำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งรับคำให้การของจำเลยที่ 1 ศาลชั้นต้นสั่งไต่สวนคำร้องวันเดียวกับวันสืบพยานโจทก์ แต่จำเลยที่ 1 ไม่นำส่งหมายนัดและสำเนาคำร้องให้โจทก์ภายในกำหนด 7 วันตามคำสั่งศาลชั้นต้น

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้องของจำเลยที่ 1 แล้วดำเนินการสืบพยานโจทก์ได้ 1 ปาก โจทก์ขอเลื่อนคดี ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าคดีนี้ครบกำหนดที่จำเลยที่ 1 ยื่นคำให้การในวันที่ 8 มิถุนายน 2524 พ้นกำหนด 15 วันนับแต่วันครบกำหนดที่จำเลยที่ 1 จะยื่นคำให้การ โจทก์มิได้ยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งว่าจำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การอย่างใด จึงให้จำหน่ายคดีเสียจากสารบบความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า สำหรับคดีนี้ศาลชั้นต้นได้นัดพิจารณาสืบพยานโจทก์ไปก่อนที่จะมีคำสั่งให้จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การก็คงมีความประสงค์เพื่อความสะดวกและรวดเร็ว ซึ่งศาลก็มีอำนาจที่จะกระทำเช่นนั้นได้โดยไม่จำต้องรอให้โจทก์มายื่นคำร้องขอให้สั่งจำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การเสียก่อน ศาลฎีกา เห็นว่า แม้ศาลชั้นต้นจะนัดสืบพยานโจทก์ไว้ก่อนมีคำสั่งให้จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและได้สืบพยานโจทก์ไปบ้างแล้วก็ตาม หามีผลลบล้างให้โจทก์ไม่ต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198 ไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา