คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์แพ้คดีในชั้นอุทธรณ์ ครั้นถึงวันครบกำหนดฎีกาโจทก์ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาฎีกาโดยอ้างเหตุว่าผู้จัดการของโจทก์เดินทางไปต่างประเทศยังไม่กลับ โจทก์ไม่สามารถเบิกเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางศาลได้ ขอให้ศาลมีคำสั่งขยายระยะเวลาที่ยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตและรับฎีกาโจทก์ แจ้งคำสั่งและส่งหมายนัดสำเนาฎีกาให้แก่จำเลย

จำเลยอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งให้ขยายระยะเวลาฎีกา

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาของโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ที่โจทก์ฎีกาว่า ผู้จัดการของโจทก์ได้เดินทางไปต่างประเทศยังไม่กลับ โจทก์จึงไม่สามารถเบิกเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางศาลได้พร้อมฎีกา จึงยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกา เพื่อรอให้ผู้จัดการเดินทางกลับมาอนุมัติเบิกจ่ายเงินค่าฤชาธรรมเนียม ถือเป็นกรณีที่มีพฤติการณ์พิเศษและศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาต โจทก์ได้ยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นรับฎีกาโจทก์แล้ว คำสั่งของศาลชั้นต้นจึงเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายนั้นศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลจะออกคำสั่งขยายหรือย่นระยะเวลาตามที่กำหนดไว้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23ให้พึงทำได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ ตามคำร้องของโจทก์อ้างเหตุว่าผู้จัดการของโจทก์ได้เดินทางไปต่างประเทศยังไม่กลับ โจทก์จึงไม่สามารถเบิกเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางศาลพร้อมกับฎีกาได้นั้นเป็นความผิดพลาดหรือความบกพร่องของโจทก์เอง มิใช่เป็นพฤติการณ์พิเศษซึ่งเกิดมีขึ้นโดยที่โจทก์ไม่อาจคาดคิดและทำให้โจทก์ไม่สามารถหาเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางศาลได้ เหตุตามคำร้องเป็นเพียงเพื่อความสะดวกของโจทก์เท่านั้น ไม่ถือว่ามีพฤติการณ์พิเศษที่จะขอให้ศาลสั่งขยายระยะเวลาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 23"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ