คดีได้ความว่าคณะกรมการอำเภอได้ยึดที่นาของจำเลยประกาศขายทอดตลาดเพื่อเอาเงินใช้ค่ารัชชูปการที่จำเลยค้างชำระนายอำเภอได้มีคำสั่งห้ามมิให้จำเลยหรือบุคคลใดเข้าทำนา จำเลยได้ทราบคำสั่งนั้นแล้ว ยังขัดขืนเข้าทำนารายนี้ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม ม.๓๓๔ ข้อ ๒

ศาลฎีกาเห็นว่าตามพ.ร.บ.รัชชูปการไม่มีข้อความที่สนับสนุนให้เจ้าพนักงานมีอำนาจออกคำสั่งเช่นนี้ และการที่จำเลยเข้าทำนาในที่ของจำเลยซึ่งถูกเจ้าพนักงานยึดนั้น แม้นายอำเภอจะมิได้สั่งห้ามไว้ก่อนก็ต้องถือว่จำเลยได้ละเมิดสิทธิครอบครองซึ่งอาจต้องรับผิดในทางแพ่ง ไม่น่าจะกลายเป็นความผิดในทางอาญาโดยการออกคำสั่งห้าม เห็นว่าคำสั่งนี้ยังไม่เป็นคำสั่งที่กฎหมายประสงค์ให้ลงโทษผู้ขัดขืน จำเลยยังไม่ควรมีผิดตามมาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒ จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา