ข. จำเลยถูกศาลตัดสินให้ใช้ค่าเสียหายแก่ ฝ. โจทก์ ๔๐๐ บาท ฐานทำร้ายร่างกายทางอาชญา ฝ. นำยึดที่ดินซึ่งเปนสินเดิมของ ต. ภรรยา ข. กับ ล. น้องชาย ต. ซึงได้รับมฤดกมาด้วยกันออกดขายทอดตลาด

ศาลเดิมตัดสินว่า จะเอาสินเดิมของภรรยาไปใช้หนี้สามีทำผิดทางอาชญาไม่ได้เทียบกฎหมายลักษณผัวเมียบทที่ ๗๒

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าโจทก์มีอำนาจยึดได้ เพราะเปนคดีแพ่งซึ่ง โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๒๐ กฎหมายลักษณผัวเมียบทที่ ๗๒ เปนแต่กล่าวถึงวิธีแบ่งทรัพย์ในระวางผัวเมียไม่เกี่ยวกับคนภายนอก

ล.ถวายฎีกาคัดค้านว่าศาลอุทธรณ์ พิพากษาให้โจทก์ยึดทรัพย์ส่วนของ ล. ด้วยนั้นมิชอบ

ฎีกาตัดสินว่าโจทก์จะยึดส่วนของ ล. ไม่ได้เพราะเปนคนภายนอกคดี หามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบต่อโจทก์อย่างใดไม่ ให้ถอนการยึดที่ดินส่วนของ ล. เสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา