ได้ความว่าโจทย์เปนหนี้เงินจำเลยอยู่รวม ๒๐๐๐ บาท แต่สัญญากู้ฉบับที่ ๔ มีข้อความว่า "ข้าพเจ้า (โจทย์) ได้กู้เงินนายสี (จำเลย) ไปเปนเงิน ๑๐๐๐ บาท จำนวนเงินที่กู้ไปนี้ข้าพเจ้าจะใช้ให้ภายใน ๑๒ เดือนนับแต่วันทำสัญญานี้ข้าพเจ้าได้นำที่นามาให้ท่านยึดไว้เปนนา ๕๐ ไร่ เนื้อนาที่กล่าวนี้ให้ท่านยึดเปนกรรมสิทธิ์" บัดนี้ โจทย์ฟ้องเรียกนาคืน โดยยอมใช้เงินให้จำเลย ๕๐๐ บาท

ฎีกาตัดสินว่า สัญญานี้เปนสัญญากู้ ส่วนข้อที่ยึดถือนาเปนกรรมสิทธิ์นั้น เข้าใจว่ามอบกรรมสิทธิ์ให้ไว้จนกว่าจะชำระต้นเงิน คดีฟังได้ว่า โจทย์กู้เงินจำเลยแลมอบที่นาให้ทำต่างดอกเบี้ย มิได้ตั้งใจสละกรรมสิทธิ์ จำเลย เข้าปกครองนามาโดยอาศัยสัญญากู้ แม้ที่นาจะเปนที่มือเปล่าแลจำเลยได้ปกครองนามาเปนเวลา ๓ ปี เศษก็ดี โจทย์หาขาดกรรมสิทธิ์ไม่ เทียบฎีกาที่ ๑๖๒/๒๔๖๗ ที่ศาลอุทธรณ์ให้โจทย์นำเงิน ๒๐๐๐ บาทมาใช้ก็ให้จำเลยคืนนาให้โจทย์ไปนั้นชอบแล้ว

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา