คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังข้อเท็จจริงว่าเดิมจำเลยขอยืมเงินแม่ยายโจทก์ ๆ ไม่มีเงินให้ แม่ยายโจทก์จึงยืมสายสร้อยโจทก์ให้จำเลยไปหาเงินที่อื่น จำเลยนำเอาสายสร้อยนั้นไปขายเอาเงินไปใช้กิจธุระตามที่ต้องการ ครั้นต่อมาแม่ยายโจทก์ไปทวงถามสายสร้อยคืน จำเลยผัดไม่สิ้นสุด โจทก์จึงนำความไปร้องเรียนต่ออำเภอ ตกลงทำยอมกันต่ออำเภอว่าจำเลยจะใช้เงินแทนค่าสายสร้อยให้โจทก์เป็นเงิน ๑๐๐ บาท ภายใน ๔ เดือน ปรากฎว่าครบกำหนดแล้วจำเลยไม่ใช้ให้ รูปคดีดังนี้ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่าไม่มีมูลทางอาญา มีคำสั่งให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่า รูปคดีมีข้อเท็จจริงดังที่ศาลล่างฟังมา จำเลยต้องมีผิดฐานยักยอก

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามโดยวินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์ไม่มีมูลทางอาญา

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา