โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว มีคำสั่งประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก 6 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยออกเช็คเอกสารหมาย จ.2 สั่งจ่ายเงินจำนวน 30,000 บาท โจทก์รับแลกเช็คนั้นไว้ เมื่อถึงกำหนดเวลาตามเช็ค โจทก์นำเช็คเข้าบัญชีกระแสรายวันเลขที่ 009ที่ธนาคารกรุงศรีอยุธยา จำกัด สาขาสวนมะลิ บัญชีดังกล่าวมีชื่อนายเม่งเล็งกับนางเซียงฮวดเป็นเจ้าของบัญชี ชื่อเซียงฮวดเป็นนามแฝงของโจทก์ โจทก์เป็นเจ้าของบัญชีนั้นจึงเป็นผู้เสียหายข้อที่จำเลยฎีกาว่าบัญชีกระแสรายวันเลขที่ 009 ไม่มีชื่อโจทก์เป็นเจ้าของบัญชี โจทก์มิได้กล่าวในฟ้องให้แจ้งชัดว่าโจทก์ได้เปิดบัญชีนั้นโดยใช้นามอื่น เชื่อไม่ได้ว่าโจทก์เป็นผู้เสียหาย ข้อเท็จจริงที่โจทก์บรรยายฟ้องจึงต่างกับข้อเท็จจริงที่ปรากฏทางพิจารณา ศาลฎีกาเห็นว่าฎีกาจำเลยดังกล่าวเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 8) พ.ศ. 2517มาตรา 6 จึงไม่รับวินิจฉัยให้

โจทก์ได้ยื่นบัญชีระบุพยานอ้างตนเองเป็นพยานแล้ว คดีอยู่ระหว่างพิจารณาสืบพยานโจทก์ ทนายโจทก์ขออนุญาตสืบโจทก์เป็นพยานอีกครั้งหนึ่งซึ่งศาลชั้นต้นอนุญาต เมื่อโจทก์ขออนุญาตเบิกความเป็นครั้งที่สองจึงไม่จำเป็นต้องยื่นบัญชีระบุพยานเพิ่มเติมอีก การที่ศาลชั้นต้นอนุญาตให้โจทก์เบิกความเป็นพยานเพิ่มเติมอีกครั้งเป็นอำนาจของศาลชั้นต้นที่จะอนุญาตได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 228 คำเบิกความของโจทก์ครั้งที่สองจึงชอบด้วยกฎหมาย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา