คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ทำ สัญญากู้เงินเปนจำนวนเงิน ๓๒๐ บาท ซึ่งเปนเงินที่ จำเลยซื้ออวนฉลอมของ โจทก์ไป แล้วยังไม่ใช้ ขอให้ จำเลยใช้เงิน แต่แล้วยังไม่ใช้ ขอให้ จำเลยใช้เงิน แต่ใน สัญญากู้ปรากฏว่า จำเลยได้คลายมือชื่อ จำเลยแลไม่มีพะยานลงชื่อรับรองลายนิ้วมือ

ศาลเดิมตัดสินให้ จำเลยใช้เงินกับดอกเบี้ยชั่งละ ๕๐ สตางค์

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลัย โดยฟังว่าสัญญากู้นั้นใช้ไม่ได้ตามประมวลแพ่ง ม. ๙ เพราะไม่มีพะยานรับรองให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่าหนี้รายนี้เกิดจากการซื้อขายอวนกันจำเลยใช้ราคายังไม่หมด จึงได้ทำ สัญญากู้เงินให้ไว้แทนการใช้เงินสด แต่สัญญานั้นไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายแพ่ง ม. ๓๒๑ แล ม. ๓๕๑ หนี้เกิดจากการซื้อขายอวนยังไม่ได้ชำระไม่ จึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ให้จำเลยใช้เงินราคาอวนให้แก่โจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา