โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติคนเข้าเมืองพ.ศ. 2522 มาตรา 4, 64

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 มาตรา 64 จำคุก 6 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ในเบื้องต้นว่าเจ้าพนักงานตำรวจจับกุมคนต่างด้าวซึ่งเข้ามาในราชอาณาจักรโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ที่บริเวณบ้านของจำเลย ปัญหาวินิจฉัยว่าจำเลยได้กระทำผิดตามที่โจทก์ฟ้องหรือไม่ เห็นว่า จำเลยจะมีความผิดตามฟ้องก็ต่อเมื่อจำเลยได้ให้คนต่างด้าวเข้าพักอยู่ในบ้านของจำเลยเพื่อให้คนต่างด้าวดังกล่าวพ้นจากการจับกุม ซึ่งการตีความกฎหมายที่มีโทษทางอาญานั้นจะต้องตีความโดยเคร่งครัด คดีนี้โจทก์นำสืบพยาน 2 ปาก ได้ความแต่เพียงว่า เจ้าพนักงานตำรวจสืบทราบว่าที่บ้านของจำเลยเป็นแหล่งมั่วสุมเสพยาเสพติดให้โทษจึงไปตรวจค้นบ้านจำเลยตามหมายค้น พบว่าบ้านของจำเลยอยู่ระหว่างก่อสร้างจากการตรวจค้นที่พักชั่วคราวหลังบ้านพบนายสมชายและนายอัดชิคนต่างด้าวสอบถามได้ความว่าบุคคลทั้งสองมารับจ้างปลูกบ้านของจำเลย ศาลฎีกาเห็นว่าการที่บุคคลต่างด้าวทั้งสองได้อยู่ในที่พักชั่วคราวและรับจ้างปลูกบ้านของจำเลยนั้นไม่อาจจะฟังว่าจำเลยได้กระทำเพื่อให้คนต่างด้าวทั้งสองพ้นจากการจับกุมดังที่โจทก์ค้าง จำเลยไม่มีความผิดตามฟ้อง

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา