โจทก์ฟ้องและแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องว่า จำเลยได้ทำละเมิดโดยบุกรุกปลูกสร้างอาคารไม้ชั้นเดียว ไม่มีเลขบ้าน ในลำรางสาธารณะซึ่งตื้นเขินอันเป็นลำรางสาธารณประโยชน์ขัดขวางต่อการไปมาของราษฎรอื่น ทำให้น้ำไหลถ่ายเทไม่สะดวกและเป็นเหตุให้โจทก์เสียหายเท่ากับค่าเช่าเดือนละ 30 บาท โจทก์แจ้งให้จำเลยรื้อถอน จำเลยไม่ยอมปฏิบัติจึงขอให้บังคับให้จำเลยปฏิบัติและให้ใช้ค่าเสียหายเดือนละ 30 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะรื้อถอนอาคารออกไป

จำเลยให้การว่า บ้านตามฟ้องเป็นบ้านที่ปลูกอยู่ในที่ดินของจำเลย ซึ่งได้รับมรดกจากบิดามารดาและครอบครองถือกรรมสิทธิ์มากกว่า 30 ปีแล้ว ที่พิพาทไม่ใช่ลำรางสาธารณะประโยชน์ โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องจำเลยและเรียกค่าเสียหาย

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยรื้อถอนอาคารไม้ออกไปจากลำรางสาธารณะให้จำเลยชำระค่าเสียหายแก่โจทก์เดือนละ 30 บาท

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยปลูกอาคารอยู่ในที่ลำรางสาธารณะอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินจริง และวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยเคยฟ้องขับไล่นางมาก ระยับศรี ให้รื้อถอนบ้านออกจากที่ดินตามที่โจทก์อ้างว่าเป็นลำรางสาธารณะ และศาลได้พิพากษาขับไล่ไปแล้วตามสำนวนคดีแพ่งแดงที่ 5379/2514 ของศาลชั้นต้นนั้นว่า คำพิพากษาคดีดังกล่าวย่อมไม่ผูกพันโจทก์ซึ่งเป็นบุคคลภายนอก และพิสูจน์ได้ว่าตนมีสิทธิดีกว่าจำเลย และวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายที่จำเลยฎีกาว่าโจทก์ไม่มีสิทธิเรียกค่าเสียหายนั้นว่า จำเลยบุกรุกที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินเป็นการละเมิดทำให้โจทก์เสียหาย โจทก์มีสิทธิเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้ และค่าเสียหายที่ศาลล่างกำหนดมีจำนวนพอสมควรแก่พฤติการณ์และความร้ายแรงแห่งละเมิดแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา