ศาลเดิมตัดสินลงโทษ บ. ฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ม. ๒๕๑ ให้จำคุก ๕ ปีแล ลงโทษ ศ. ฐานทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บตาม ม. ๓๓๘ ให้ปรับ ๑๐๐ บาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า พะยานโจทก์เปนที่สงสัยให้ปล่อยจำเลยไป

ทางพิจารณาได้ความว่า นายยิวกับนายทิมได้เกิดทำร้ายกันขึ้น บ. จำเลยได้ช่วยคัดเลือดนายทิม ต่อมา ศ. จำเลยซึ่งเปนพ่อตา บ. แล บ. ซึ่งเปนพี่ชายนายทิมได้พากดันไปที่โรงนายยิว เห็นนายยิวล้มนอนอยู่ บ. เอาผ้าเข้ามัดนายยิวแล้วจะให้นายยิวลุก นายยิวไม่ลุกแลพูดว่า " ข้าแทงขะโมยจะมาจับข้าทำไม " บ. ก็ตีนายยิงถูกที่ต้นคอ ๑ ที นายยิวคว่ำหน้าลง แล้ว ศ. เข้าจับแขนนายยิงลุกขึ้นนั่งแลพูดว่า " มึงแทงเขาแล้วจะแกล้งมารยาหรือ " แล้วก็เตะนายยิว ๒ ที นายยิวก็ล้มหลายหลังดังนี้

ศาลฎีกาฟังว่า นายยิวถึงแก่ความตายด้วยบาดแผลที่ถูกตี จึงตัดสินว่า บ. มีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา แล ศ. มีผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บ ให้ลงโทษตาม ศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา