คดีสืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสองชำระเงินค่าจ้างก่อสร้างบ้านกับวัสดุจำนวน 115,743 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงิน 103,458 บาท นับแต่วันถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ จำเลยที่ 1ยื่นคำให้การและฟ้องแย้งให้โจทก์ชำระเงินหลายรายการรวมเป็นเงิน1,268,542 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันฟ้องแย้งจนกว่าจะชำระเสร็จแก่จำเลยที่ 1

ศาลชั้นต้นสั่งรับเฉพาะคำให้การของจำเลยที่ 1 ไม่รับฟ้องแย้ง

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้รับฟ้องแย้งของจำเลยที่ 1 เฉพาะหนี้ค่าปรับจำนวน 122,000 บาท ไว้ดำเนินการต่อไปนอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่า ฟ้องแย้งของจำเลยที่ 1 ที่อ้างว่าโจทก์เบิกเงินล่วงหน้าไป 70,000 บาทยืมเงินลูกค้าของจำเลยที่ 1 ไป 20,000 บาท ค่าตอกเสาเข็มใหม่50,000 บาท และค่าโฆษณา 1,200,000 บาท เป็นคำฟ้องแย้งที่เกี่ยวข้องกับฟ้องเดิมพอที่จะรวมพิจารณาพิพากษาเข้าด้วยกันได้นั้น เห็นว่า เงินที่โจทก์เบิกล่วงหน้าเป็นเงินยืมทดรองจ่ายคนละสัญญาตามคำฟ้อง เงินที่โจทก์เบิกล่วงหน้าจึงไม่เกี่ยวข้องกับคำฟ้องเดิมที่พอจะรับไว้พิจารณาพิพากษาด้วยกันได้ ส่วนเงินยืมจากลูกค้าของจำเลยที่ 1 เป็นเรื่องที่ลูกค้าต้องติดตามทวงถามจากโจทก์เอง จำเลยที่ 1 ไม่มีสิทธินำมาหักทอนกับเงินค่าจ้างตามคำฟ้องได้ เงินยืมลูกค้าของจำเลยที่ 1 ไม่เกี่ยวข้องกับคำฟ้องเดิม ส่วนเงินค่าตอกเสาเข็มใหม่และเงินค่าโฆษณาซึ่งเกิดจากการกระทำของโจทก์เป็นเงินที่ไม่เกี่ยวกับมูลหนี้ตามสัญญาในคำฟ้องจำเลยที่ 1 ชอบจะฟ้องร้องต่างหากจากคดีนี้ ฎีกาจำเลยที่ 1 ฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา