ข้อเท็จจริงได้ความว่า ในขณะที่ ฮ.เข้ากอดปล้ำอยู่กับเจ้าทรัพย์เพื่อแย่งทรัพย์นั้น จ. ได้เอาปืนเบรายิงถูกเจ้าทรัพย์ ๒ นัด ฮ.เข้าตัดเข็มขัดที่คาดเอวเจ้าทรัพย์เอากระเป๋าหนังใส่ทรัพย์ได้แล้วพากันหนีไป เจ้าทรัพย์ออกเดินไปได้ ๒-๓ ก้าวก็ล้มลงขาดใจตาย ดังนี้

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า จำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๐ ข้อ ๕ ให้ประหารชีวิต แต่ ฮ.ไม่ได้เปนผู้ลงมือฆ่าเจ้าทรัพย์ ให้ลดโทษลงตาม ม.๕๙-๓๗ คงจำคุก ฮ.ตลอดชีวิต

ฮ.ผู้เดียวฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินแก้ว่า ที่ศาลล่างยก ม.๕๙ มาลดโทษให้ ฮ.นั้น ผิดด้วยความประสงค์ที่ท่านบัญญัติไว้ในมาตรานี้ จึงให้แก้โทษ ฮ.เปนประหารชีวิต นอกนั้นยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา