โจทก์ฟ้องว่าจำเลยในคดีนี้กับ พ.สมคบกันเป็นผู้ร้ายลักกระบือของเจ้าทรัพย์ไปขอให้ลงโทษตาม ม.๒๙๓-๒๙๔

ปรากฎว่าคดีนี้เป็นกรณีเดียวกับคดีที่อัยยการสิงหบุรีเป็นโจทก์ฟ้อง พ.เป็นจำเลยซึ่งศาลฎีกาพิพากษาเสร็จเด็ดขาดไปแล้วตามคำพิพากษาฎีกาที่ ๓๙๘/๒๔๗๙ โดยยกเหตุผลขึ้นวินิจฉัยไว้โดยละเอียดว่า หลักฐานพะยานโจทก์ไม่พอจะฟังลงโทษจำเลยได้แลพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พะยานสำคัญของโจทก์ในคดีนี้ก็เป็นพะยานชุดเดียวกับคดีก่อนแลเบิกความไปทำนองเดียวกัน กล่าวคือเบิกความขัดต่อเหตุผลแลต่างกันในข้อสำคัญหลายอย่าง จะฟังลงโทษจำเลยยังไม่ได้ จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา