ข้อเท็จจริงฟังได้ว่ามารดาโจทก์ได้ขายที่นารายพิพาทซึ่งมีแต่ใบไต่สวนให้แก่จำเลยมาประมาณ ๑๐ ปีแล้ว โดยทำสัญญากันเอง แต่สัญญาซื้อขายนั้นได้หายเสีย และตั้งแต่มารดาโจทก์ขายแล้ว โจทก์ก็มิได้มาเกี่ยวข้องในที่รายพิพาทนี้เลย บัดนี้โจทก์ฟ้องขอไถ่ที่รายนี้คืน โดยอ้างว่ายายโจทก์ได้ไปกู้เงินจำเลยมาแล้วมอบที่นานี้ให้ทำต่างดอกเบี้ย

ศาลเดิมฟังว่ามารดาโจทก์ขายให้จำเลยแล้ว แม้หนังสือสัญญาหายก็ดี ที่นาก็ตกอยู่กับจำเลยเปนลักษณขายฝากเกินเวลาสมควร จึงให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้ ค.ผู้รับมฤดกความแทนจำเลยรับเงินค่าไถ่และคืนที่นาให้โจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่า มารดาโจทก์ขายขาดที่นานี้ให้จำเลยแล้ว ไม่ใช่ยายโจทก์ขายฝาก แม้การซื้อขายจะไม่ได้ทำสัญญาให้ถูกต้องตามกฎหมาย เมื่อเจ้าของละทิ้งเกิน ๑๐ ปีก็ขาดกรรมสิทธิโจทก์จะฟ้องขอไถ่ไม่ได้ ตามฎีกาที่ ๕๑/๒๔๖๕ ที่ ๙๓๑/๒๔๖๘ ที่ ๗๓/๒๔๗๐ จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา