นายประกันทำสัญญาประกันตัว จำเลยในคดีอาญาไว้ต่อศาล แต่ในคดีนั้นศาลตัดสินปล่อย จำเลย โจทก์อุทธรณ์ คราวนี้นายประกันไม่สามารถจะนำตัว จำเลยให้มาฟังคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ได้ นายประกันขอผัดผ่อนต่อศาลหลายครั้ง ในที่สุดศาลเดิมสั่งให้ปรับนายประกันตาม สัญญา

นายประกันอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เมื่อ ศาลเดิมตัดสินปล่อยแล้ว สัญญาเดิมก็สิ้นอายุ จะต้องต่อ สัญญาหรือเรียกประกันใหม่ เมื่อไม่ทำเช่นนั้น นายประกันย่อมหลุดพ้นจากความรับผิด เมื่ออัยยการได้ฟังคำตัดสินของ ศาลอุทธรณ์เช่นนั้น ได้ทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าอัยยการมีหน้าที่ตามพระธรรมนูญศาลยุตติธรรม ม. ๓๕ ข้อ ( ๑ ) ที่จะเข้าว่าความเรื่องนี้ได้ และใน สัญญามีความว่า " ในระหว่างคดีเรื่องนี้ … จะเอาตัวมาบังคับบัญชาไม่ได้ … " จะต้องฟังว่านายประกันได้ประกันตัว จำเลยในระหว่างความเรื่องนี้จนกว่าจะถึงที่สุด เพราะฉนั้น สัญญานี้จึงยังไม่สิ้นอายุ นายประกันยังต้องรับผิดอยู่ จึงตัดสินกลับ ศาลอุทธรณ์ยืนตามคำสั่ง ศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา