ได้ความว่าจำเลยลักกระบือของเจ้าทรัพย์ไป ๑ ตัว พวกเจ้าทรัพย์พากันติดตามไปพบจำเลย แลพูดขอกระบือคืน จำเลยว่าต้องเรียกค่าไถ่ ๑๐ บาท รุ่งขึ้นจำเลยพาพวกเจ้าทรัพย์ไปว่าจะนำไปเอากระบือ ระหว่างทางจำเลยพูดขอเงิน ๑๐ บาทก่อน พวกเจ้าทรัพย์หลงเชื่อจึงมอบเงินให้ไป แล้วจำเลยบอกให้พวกเจ้าทรัพย์คอยอยู่ แล้วจำเลยก็พากันหายไป

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์แลฉ้อโกงรวม ๒ กะทง

ศาลอุทธรณวินิจฉัยว่าจำเลยไม่มีผิดฐานฉ้อโกง โดยวินิจฉัยว่าการที่จำเลยเรียกเอาเงินโดยว่าจะคืนกระบือให้นั้นอาจไม่ใช่ความเท็จ ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ใช้อุบายหลอกลวงให้หลงเชื่อ จึงให้ยกข้อหาในความผิดฐานฉ้อโกง

์ศาลฎีกาเห็นว่าเรื่องนี้คดีพอฟังได้ว่าจำเลยได้กล่าวเท็จหลอกลวงให้ผู้เสียหายส่งเงินให้ โดยจำเลยตั้งใจจะไม่คืนกระบือเพราะไม่ปรากฎว่ากระบือยังอยู่ที่จำเลยเพราะแม้จำเลยจะลักมาจริงก็อาจจะไม่ได้อยู่ในครอบครองของจำเลยก็ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา