โจทก์ฟ้องว่า จำเลยพาอาวุธมีดปลายแหลม 1 เล่มติดตัวไปในเมืองหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร และจำเลยร่วมกับพวกใช้มีดปลายแหลมดังกล่าวแทงทำร้ายนายสมศักดิ์ ผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297(8), 371, 83, 91

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 297 ลงโทษจำคุก และผิดตามมาตรา 371 ให้ลงโทษปรับ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สำหรับข้อหาความผิดฐานพาอาวุธมีดปลายแหลมติดตัวไปในเมือง หมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 มีอัตราโทษปรับไม่เกินหนึ่งร้อยบาทซึ่งศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วไม่เชื่อว่าจำเลยมีมีดและใช้มีดนั้นแทงทำร้ายผู้เสียหายหรือร่วมกับผู้อื่นทำร้ายผู้เสียหายและพิพากษายกฟ้อง ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 ทวิ และโจทก์บรรยายฟ้องข้อหาความผิดฐานนี้กับความผิดฐานร่วมกันทำร้ายร่างกายผู้เสียหายจนเป็นเหตุให้ผู้เสียหายรับอันตรายสาหัสเป็นกรณีต่างกรรมกันโดยมิใช่เป็นเรื่องกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ดังนั้นการที่ศาลอุทธรณ์รับพิจารณาความผิดฐานร่วมกันทำร้ายผู้เสียหายจนเป็นเหตุให้ผู้เสียหายรับอันตรายสาหัสจึงไม่มีเหตุตามกฎหมายที่ศาลอุทธรณ์จะต้องรับพิจารณาความผิดฐานพาอาวุธมีดปลายแหลมติดตัวไปในเมืองหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควร ซึ่งต้องห้ามมิให้อุทธรณ์และยุติไปแล้วการที่ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371ดังกล่าวและพิพากษาลงโทษจำเลยจึงไม่ชอบคดีของโจทก์ในชั้นฎีกาคงมีปัญหาเฉพาะในข้อที่ว่าจำเลยได้ร่วมเป็นคนร้ายที่ทำร้ายร่างกายผู้เสียหายจนเป็นเหตุให้ผู้เสียหายรับอันตรายสาหัสดังฟ้องโจทก์หรือไม่

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อหาความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา