ได้ความว่าจำเลยที่ ๒ เป็นคนขับรถของจำเลยที่ ๑ ได้ขับรถยนต์ซึ่งโจทก์เป็นผู้ประกันภัยไว้โดยประมาท โจทก์ได้ให้ค่าประกันแก่เจ้าของรถไปแล้ว จึงมาฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยทั้ง ๒ และคดีได้ความต่อไปว่า จำเลยที่ ๑ ใช้ให้จำเลยที่ ๒ เอาหนังสือไปส่งที่กรมศิลปากร จำเลยที่ ๒ ขับรถจากถนนสุริวงศ์มาทางถนนเจริญกรุงผ่านหน้ากระทรวงกลาโหม ถึงศิลปากรเห็นประตูที่ทำงานปิด เพื่อนที่มาด้วยชวนไปเที่ยว จึงขับรถไปเที่ยวผ่านทางบางลำภู สะพานเทเวศร์ เพื่อให้ย้อนกลับไปหาเพื่อนอีกคนหนึ่งที่สึ่แยกคอกวัวจึงเลี้ยวรถมาทางราชดำเนินผ่านมาทางสะพานผ่านฟ้า พอมาถึงสี่แยกอนุสาวรีย์ ก็ชนรถยนตร์ที่โจทก์รับประกัน

ศาลแพ่งและศาลอุทธรณ์ให้จำเลย ทั้ง ๒ รับผิดใช้เงินแก่โจทก์ตามฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ทางการที่จำเลยที่ ๑ มอบให้คนรถก็คือไปส่งหนังสือที่กรมศิลปากร ซึ่งหมายความว่าจากบ้านไปกรมศิลปากร และจากกรมศิลปกรขับรถกลับบ้าน แต่คดีนี้เหตุเกิดขึ้นขณะที่จำเลยที่ ๒ กระทำการเพื่อประโยขน์ของจำเลยที่ ๒ กับเพื่อ หาใช่กระทำการเพื่อนายจ้างไม่จึงเป็นการกระทำทางการที่จ้าง จำเลยที่ ๑ จึงไม่ต้องรับผิดด้วย จึงพิพากษาให้ยกฟ้องฉะเพาะจำเลยที่ ๑

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา