ได้ความว่าโจทก์ได้พูดฝากให้จำเลยเลี้ยงโคแทนโจทก์ ๓๙ ตัว แต่โจทก์ได้รับโคคืนไปจากจำเลย ๒๘ ตัว โดยหายไปเสีย ๑๑ ตัว โจทก์จึงฟ้องเรียกราคาโคที่หายเปนเงิน ๑๖๐ บาท

ศาลเดิมตัดสินให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้จำเลยใช้ราคาโคให้โจทก์ ๑๖๐ บาท

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพฤติการณ์ระวางโจทก์จำเลยเปนแต่เพียงโจทก์วานให้จำเลยเอาโคไปเลี้ยงเท่านั้น หาใช่เปนการฝากทรัพย์ไม่ ความรับผิดชอบระวางโจทก์จำเลยจึงต้องวินิจฉัยตามหลักเรื่องตัวแทนกับตัวการตาม ม.๘๑๒ แต่โจทก์หานำสืบถึงความประมาทเลินเล่อของจำเลยไม่ จึงตัดสินยืนตามศาลเดิมให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา