ปรึกษาทนายความได้ตลอด 24 ชั่วโมง
คำปรึกษามากกว่า
10,000+
ทนายความตัวจริง
500+
โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ปฏิบัติ หน้าที่ เป็น ผู้ ประจำ รถยนต์ โดยสารปรับอากาศ (ผู้ ขับรถ) โดย ไม่ ได้ รับ อนุญาต จาก นาย ทะเบียน และจำเลย ได้ รับ จ้าง หรือ ยอม เป็น ผู้ ประจำ รถ (ผู้ ขับรถ) คันดังกล่าว จาก บุคคล อื่น ที่ ได้ รับ ใบ อนุญาต ประกอบ การ ขนส่งประจำทาง โดย จำเลย ได้ ใช้ รถยนต์ ที่ ได้ รับ อนุญาต คัน ดังกล่าวทำ การ ขนส่ง คน โดยสาร เพื่อ สินจ้าง นอก เส้นทาง หรือ นอก ท้องที่ ที่ได้ รับ อนุญาต โดย ไม่ ได้ รับ อนุญาต จาก นาย ทะเบียน เจ้าพนักงานจับ จำเลย ได้ พร้อม รถยนต์ คัน ดังกล่าว ที่ ได้ ใช้ ใน การ กระทำความผิด และ เพื่อ ก่อ ให้ เกิด ผล เป็น ความผิด เป็น ของกลาง ขอ ให้ลงโทษ ตาม พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 และ ริบ ของกลาง
จำเลย ให้การ รับสารภาพ
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย มี ความผิด ตาม พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 ฯลฯ ลง โทษปรับ ให้ ยก คำขอ เรื่อง ริบ ของกลาง
โจทก์ อุทธรณ์ ขอ ให้ ริบ รถยนต์ ของกลาง
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า ความผิด ฐาน ปฏิบัติ หน้าที่ เป็น ผู้ ประจำรถยนต์ (ผู้ ขับรถ) โดย ไม่ ได้ รับ ใบอนุญาต จาก นาย ทะเบียน และใช้ รถยนต์ ของกลาง ขนส่ง คนโดยสาร เพื่อ สินจ้าง นอก เส้นทาง หรือนอก ท้องที่ ที่ ได้ รับ อนุญาต นั้น สาระ สำคัญ ใน การ กระทำ ผิดอยู่ ที่ จำเลย ไม่ ได้ รับ อนุญาต จาก พนักงาน เจ้าหน้าที่ รถยนต์ของกลาง ดังกล่าว ไม่ ใช่ ทรัพย์สิน ที่ จำเลย ใช้ ใน การ กระทำ ผิดแต่ ประการ ใด ที่ ศาลชั้นต้น และ ศาลอุทธรณ์ ไม่ ริบ รถยนต์ ของกลางชอบแล้ว
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา
แหล่งที่มา ADMIN
