โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนย้ายถ่านไฟฉายและยารักษาโรคซึ่งเป็นเครื่องอุปโภคที่ประกาศควบคุมการครอบครองและการจำหน่ายบรรทุกรถยนต์เล็กเข้าไปในท้องที่ซึ่งกำหนดเป็นเขตควบคุมการขนย้าย โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากนายอำเภอท้องที่ต้นทางที่มีการขนย้ายตามกฎหมาย เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยสิ่งของที่จำเลยขนย้ายเป็นของกลางขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป้องกันการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ พ.ศ. 2495 มาตรา 17 ทวิ คำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 25 ลงวันที่ 17 ตุลาคม 2519 ข้อ 9 ประกาศของคณะกรรมการวางมาตราการและดำเนินการควบคุมการครอบครองและการจำหน่ายเครื่องอุปโภคบริโภคในจังหวัดสงขลา เรื่อง การวางมาตรการและดำเนินการควบคุมการครอบครองและการจำหน่ายข้าว อาหาร ยา เครื่องอุปโภคบริโภคอย่างอื่นและสิ่งอื่นใดในเขตจังหวัดสงขลาลงวันที่ 30 พฤศจิกายน 2521 ขอให้ริบของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ปรับ 1,000 บาทลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงปรับ 500 บาท ของกลางตามฟ้องไม่เป็นของที่มีไว้เป็นความผิดหรือใช้ในการกระทำผิด หรือได้มาจากการกระทำผิด จึงไม่ริบ

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบของกลาง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาขอให้ริบของกลาง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป้องกันการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ พ.ศ. 2495มาตรา 17 ทวิ ความผิดดังกล่าวอยู่ในอำนาจศาลทหารที่จะพิจารณาพิพากษาตามคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 8ลงวันที่ 6 ตุลาคม 2519 การที่ศาลจังหวัดสงขลาประทับฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณานั้นปรากฏแต่แรกตามฟ้องแล้วว่า ความผิดที่กล่าวหาเป็นความผิดที่ต้องขึ้นอยู่ในอำนาจศาลทหาร หาใช่ความเพิ่งปรากฏขึ้นภายหลังว่าเป็นคดีอยู่ในอำนาจศาลทหารไม่ ศาลพลเรือนไม่มีอำนาจที่จะรับไว้พิจารณาพิพากษา การที่ศาลจังหวัดสงขลาและศาลอุทธรณ์ได้รัคำฟ้องและดำเนินการพิจารณาพิพากษามา เป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมายเกี่ยวกับอำนาจศาล คำพิพากษาของศาลล่างทั้งสองไม่มีผลบังคับ

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์และคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา