ต.เปนคนร้ายเก่าเคยต้องโทษมาแล้ว ๒ ครั้ง มากระทำผิดฐานลักทรัพย์ขึ้นในเวลาค่ำคืนพวกเจ้าทรัพย์ตามจับทันทีทันใด พอไปทันเข้า ต.ได้ต่อสู้เอาไม้ตีพวกเจ้าทรัพย์ล้มลงคนหนึ่งตามไปไม่ได้ พวกเจ้าทรัยพ์อื่นวิ่งไล่ไป พวกเจ้าทรัพย์ ๒ คนได้ตีฟัน ต.จนสลบมีบาดแผล ๔ แห่งในเวลาชุลมุนเพื่อจับกุม ต.จึงเปนโจทย์ฟ้องหาว่าพวกเจ้าทรัพย์ทำร้ายร่างกาย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในกรณีย์เรื่องคนร้ายกลับหาว่าพวกเจ้าทรัพย์ทำร้ายในการจับกุมเช่นคดีนี้ คนร้ายนั้นต้องนำพยานสืบให้เห็นตระหนักแน่ว่า พวกเจ้าทรัพย์ได้ทำเกินเขตร์อำนาจซึ่งกฎหมายยอมให้จับกุมได้สถานใด เช่นแกล้งกระทำร้ายฤาทำไปโดยเกินสมควรกว่าเหตุเพื่อจับกุมโดยไม่จำเปน ในคดีนี้การที่เจ้าทรัพย์ทำไปไม่เกินกว่าเหตุหามีความผิดไม่

คดีศาลเดิมตัดสินจำคุกจำเลยตามมาตรา ๒๙๔ ตอน ๒ แลมาตรา ๗๒ มีกำหนด ๔ ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๓ ข้อ ๑ แล ๗๒ มีกำหนด ๒ ปี ๘ เดือน

ฎีกาตัดสินว่าศาลอุทธรณ์แก้ไขคำพิพากษาศาลเดิมแต่เพียงเล็กน้อย แลลงโทษจำคุกไม่เกิน ๕ ปี จำเลยทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ตามพระราชบัญญัติฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๖๑ มาตรา ๓ (ฎีกาที่ ๑๐๔๔/๖๔)

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา